Zo het is weer eens tijd voor een verhaaltje. Ik heb me de afgelopen weken elke dag voorgenomen om er weer even wat tijd voor te maken, maar elke dag het toch weer niet gedaan. De laatste keer was ik gebleven bij El Tunco, dat kleine plekkie in El Salvador aan de kust. Na een weekje was ik van plan weer door te gaan naar Juayua, had alles gepland en zou 's nachts om 5 uur de chickenbus nemen. Nou dat was hem helaas niet geworden aangezien ik de hele nacht wakker had gelegen vanwege oorpijn. Ik was een week ervoor van een waterval gesprongen en op mn oor geland, paar dagen daarna was ik gaan surfen en het zeewater heeft waarschijnlijk voor een infectie gezorgd, omdat er een klein scheurtje in mn trommelvlies zat. Dus maar besloten nog wat langer in El Tunco te blijven. De eerste 2 dagen dat ik het niet leuk had! Kon niet zoveel en mn antibiotica werkte nog niet, dus was het 2 dagen in de hangmat van het hostel hangen. Na 2 dagen ging het beter en ben ik een aantal keer naar Puerto de la Libertad gegaan, de grote stad. Vroeger was dit blijkbaar een mega gevaarlijke stad, en moest je als gringo zorgen om daar vooral niet heen te gaan. Nu valt dat echt reuze mee. 's Avonds is het af en toe nog wel een beetje dodgy, maar overdag geen last van. Grote vismarkt hadden ze daar over de hele pier, waar we voor 3 dollar een tonijn van een meter hebben gekocht, en ook nog eens in tonijnfilets hebben laten snijden. Geen geld. En lekker dat het was!! Na uiteindelijk een week langer in El Tunco te hebben gezeten dan gepland, was het tijd om door te gaan naar Juayua. Een leuk klein dorpje, nauwelijks gringo's en elk weekend hadden ze een foodfestival wat het dorpje heel levendig maakte. Ik had samen de bus vroeg in de ochtend daarnaartoe genomen met 2 Canadezen, Zach en Luc. 's Middags waren we aangekomen en een paar uur later zat Bas toch ook met ons aan tafel en had besloten met ons mee te gaan. Vanaf dat moment heb ik te veel pupusa's gegeten, dat ik ze niet meer lekker vind. Pupusa's is het typische El Salvadoriaans gerecht, kort door de bocht zijn het gewoon 2 tortilla's waar ze de hele mikmak tussen proppen; kaas, bonen, varken, groenten, noem maar op. Vanuit Juayua zijn we vervolgens door gegaan naar Lago de Coatepeque, een meer dat is omringd door 3 verschillende vulkanen. Het was heel mooi, alleen jammer dat het beide dagen dat we er waren bewolkt was en de vulkanen dus minder zichtbaar waren. De eerste ochtend waren Bas en ik vroeg opgestaan, toen was het meer op z'n mooist. Het water was zo stil en glad, net een spiegel. Na 1,5 dag hadden we het daar wel gezien, en gingen we terug naar Juayua voor het foodfestival in het weekend. Poging gedaan om leguaan te eten, maar het is uiteindelijk bij kikker en konijn gebleven. De eerste week van mei gingen we weer door. Bas en ik naar Bosque El Impossible, een natuurpark heel dicht tegen de grens van Guatemala. De lonelyplanet verteld alleen maar over de mogelijkheid het park te enteren via het Zuiden, maar we hadden een ander boek gevonden die vertelde over het noorden van het park. Zo gaaf, dit is dus wat wij gingen doen, en nauwelijks andere mensen wisten ervan. We verbleven in een mini local dorpje Tacuba, en waren letterlijk de enige gringo's. Het was alsof ze nog nooit blanken hadden gezien. Ze waren bezig met hun handeling, en als wij langsliepen zag je ze stoppen en naar ons kijken, of eigenlijk meer staren, en helemaal nakijken tot ze ons niet meer konden zien. Vooral de kindjes. Erg bizar. We sliepen in een hostel van lokale mensen, en via hun hadden we bij aankomst meteen een tour geboekt voor de volgende morgen. Een canyoning tour. We gingen met een lokale gids en moesten eerst een klein uur door het park heen rijden (achterin de pickup truck, wat al een groot feest was). Het was een 7 of 8 uur durende trip. Van arnicaplanten tot hollen van gordeldieren en mega watervallen gezien. Het eindpunt was een hele grote waterval waar in 2008 National Geographic een shoot heeft genomen. Zo mooi was het dus. Bij dat plekkie werd Bas nog geinterviewd, 2e keer op een rij. De dag ervoor bij het Foodfestival in Juayua was hij ook al de sjaak, aangezien hij de enige was die een fatsoenlijk woord spaans kon. De dag erna waren we naar natuurlijke hot springs gegaan. Sooohee dat was even luxe. Heerlijk met wat biertjes en cocktails in het water liggen dobberen, uitkijkend over een regenwoud. Niet verkeerd, en schoon dat we waren daarna!

Dit was de laatste dag met Bas, want de volgende ochtend zou ik door gaan naar Guatemala. Er was me aangeraden niet met de chickenbus over de grens te gaan, maar net voor de grens bij een toeristenbus in te stappen. Helaas kwam ik in de middag bij de border, en waren er geen bussen meer. Ik was dus lopend over de grens gegaan, en aan de andere kant na een tijd wachten uiteindelijk nog net een plekkie in een ticabus kunnen kopen. Gelukkig alles goedgegaan! Ik moest eerst naar GuatemalaCity, maar ben meteen door gegaan met een shuttle naar Antigua. Guatemalacity is echt een vies, groot, chaotisch en lelijke stad, Antigua daarentegen is ontzettend mooi. Heel kleurrijk, mooie gebouwen, ontzettend veel kleine cafeetjes en restaurantjes. De eerste dag hier ben ik gewoon door de stad gaan wandelen, de marktjes afgegaan met de leukste verschillende soorten tassen, riemen enz. Omdat ik niet heel veel tijd meer over had voor ik weer terug naar Nicaragua zou gaan ben ik de dag erna meteen naar Semuc Champey gegaan. Ik was een jongen tegengekomen die ik in El Tunco al had ontmoet, dus had weer een reisbuddy voor een aantal dagen. De tocht naar Semuc Champey was 8 uur, ofja, zou 8 uur moeten zijn. Allereerst kwam de shuttle al een uur te laat, en gingen we nog 'even' naar Guatemalacity om familie van de buschauffeur op te halen terwijl het spits was, dus duurde het minimaal 2 uur langer. We kwamen dus ook pas na midnacht in Lanquin aan, en vanuit daar moesten we nog een dikke 45 min achter in de bak naar ons hostel rijden. Uiteindelijk goed en wel in bed, en volgende ochtend meteen maar een tocht geboekt naar de Pools. Eerst een wandeling naar het uitkijkpunt. Zo bizar. Stel je dus voor een hele wilde rivier, met het bruinste water dat er is, die ineens onder de grond gaat. En op de plekken waar het onder de grond door gaat zijn een soort van natuurlijke zwembaden ontstaan. Helder blauw, wel kouder dan verwacht overigens. Met lunch waren we terug in het hostel en vanuit daar gingen we door naar een cave. Zo vet. We kregen allemaal een kaars en gingen in de grot zwemmen, klimmen en klauteren. Sommige plekjes waren niet ongevaarlijk, en we hadden maar 1 gids voor een grote groep. Wederom alles weer goed gegaan en een hele toffe dag gehad. Diezelfde avond zou er een heel groot feest zijn in een van de hostels in Lanquin, en ook ons plan was om daarheen te gaan. Het enige probleem was het vervoer. We hadden een groepje gevormd van 6 die erheen wilden en hebben een local in kunnen huren om ons daar heen te brengen. Nou, helemaal top, op het feestje aangekomen. Gigantisch zwembad met bar erin (!!!), dj aan het draaien, bandje nog wat optredens gedaan. Allemaal heel leuk, totdat we op een gegeven moment naar huis wilden maar geen vervoer konden vinden. Ik was met Dan overgebleven en de 4 anderen waren hem er gewoon uitgepeerd. Totaal niet chill dus, want rond een uur of 1-2 hadden we wel de behoefte naar huis te gaan. Dit was absoluut niet mogelijk, er gingen geen auto's bussen of shuttles naar ons hostel tot 6 in de morgen. Er zat dus niks anders op dan een hangmatje pakken bij het feestje. Een goede nacht was anders. Mijn trui had buitengelegen terwijl het regende, dus die was nat. De muziek stond nog te knallen en mensen nog aan het dansen. Om half 6 hebben we weer een local gehuurd en heeft ons net op tijd bij het hostel afgezet, zodat ik om 7 uur weer in de shuttle kon zitten, weeeer helemaal dezelfde weg terug naar Antigua.
Zoals gewoonlijk was er weer wat misgegaan met de boekingen voor de shuttle en waren er 2 mensen teveel ingedeeld. Na lang wachten hebben ze maar twee emmers in het 'gangpad' gezet, waar ze de komende 8 uur op moesten zitten. Prettig was anders in een bomvol krakkemikkig busje met 30 graden dus hadden we kunnen regelen na 3 uur van bus te wisselen. De rit ging heel snel, hadden een leuke groep gemaakt en heb de dagen erna ook met 8 vd 12 doorgebracht. We hadden 1 nacht in Antigua, in het aller chillste hostel ooit. We werden zelfs verwelkomd met rumcola. Volgende middag met de hele groep een shuttle genomen naar lago de Atitlan. Een lake omringd met allemaal kleine dorpjes. We zijn daar 2 nachten gebleven, wat rondgewandeld, wat gegeten en gefeest. Veel meer was er niet te doen en dus na twee dagen weer terug naar Antigua. Ik meteen weer naar m'n oude hostel, waar ik dit keer met een fles rode wijn werd verwelkomd. Niks te klagen hiero hoor! Opnieuw twee dagen in Antigua gehad, waarop ik naar het chocolade museum gegaan. Heel leuk, ik was de enige die dag dus alles werd me piekfijn uitgelegd, top privé lesje. M'n eigen chocolade thee gemaakt, m'n eigen chocokoffie én m'n eigen bonbons gemaakt. Die ik overigens aan m'n hosteleigenaar heb gegeven. Vrijdag de 16e had ik om 4 uur 's nachts een bus naarManagua in Nicaragua. Ik had een King Quality geboekt (ofwel business class vliegen maar dan in een bus) zodat ik geen overnachting in El Salvador zou hebben. Eerst in een shuttle naar Guatemalacity. Daar bij de office aangekomen stond alleen geen KQ bus, maar een gammele oude roestbak. Teleurgesteld dat ik was! Ik had me zo verheugd op een stoel die naar achteren kon en fatsoenlijke maaltijden aan boord. Helaas was beiden niet het geval. Ik had gewoon een normale busstoel met nauwelijks beenruimte en m'n ontbijt was een soppig broodje met bonenpasta. Niet wat je wil om 6 uur 's ochtends.. Tot mijn grote geluk moesten we in El Salvador een paar uur wachten en van bus wisselen. En jawel, ik kreeg toch nog mn Quality bus vanaf daar naar Managua. Ik was weer helemaal blij en we vlamden in een keer door naar Nicaragua. Omdat we pas laat in de avond aankwamen moesten we wel een nacht in Managua verblijven, maar de volgende ochtend hebben Stephanie (een ander Nederlands meisje) en ik zodra we wakker werden een bus uit die stinkstad genomen naar San Juan del Sur. San Juan is een leuk klein dorpje aan de kust in het zuiden. We waren op een zaterdag aangekomen, net op tijd voor het oh zo bekende Sunday Funday. Het is een als een kroegentocht (pubcrawl) maar dan een poolcrawl. Je begint om 2 uur 's middags bij een hostel op de berg, met een amazing view over het stadje en de zee. Zo ga je van het ene zwembad naar andere zwembad, in totaal 3. Heel tof, zit je dan met je biertje (of rumcola) in je hand in een infinity pool, 35 graden en strakblauwe lucht, een dj en 350 andere reizigers die een waanzinnig feestje ervan maken. De volgende ochtend ging ik met nog een aantal anderen van mn hostel naar Isla de Ometepe. Een eiland met twee vulkanen in heel groot groot lake. Ik zat in een hostel wat een soort van boerderij was; er liep een varken, kippen, honden, 2 papegaaien en katten. Erg leuk sfeertje en hier heb ik dan ook 5 dagen gezeten. Beide vulkanen beklommen, de niet-actieve weliswaar op een paardenrug. Leuke feestjes gehad afwisselend met activiteiten. Onder andere nog flink wat paardgereden. Bizar de mentaliteit hier. Het is net dat we een rit gingen maken onder begeleiding van een gids, nee je belt ze op en vraagt of je een paard mag. Half uur later staat er een paard voor je deur en voor $6 per uur heb je je eigen paard en kan je doen wat je wilt. Daar natuurlijk even flink gebruik van gemaakt en heerlijke strandritten gemaakt. Het is wel even wennen want de paarden kan je niet echt paarden noemen, ze zijn zo mini. Maargoed flink genoten op Ometepe dus en vrijdagmiddag weer met de boot terug naar San Juan, om dit weekend weer Sunday Funday te doen. Vrijdag uitgegaan en zaterdag naar het strand. Gisterochtend weer in de rij aangesloten om een ticket te kopen en vanaf 2 uur lagen we weer heerlijk in het water. Het was me weer een feestje. Had moeite vanochtend om uit bed te komen toen mijn wekker om 6.30 afging om een bus naar Costa Rica te nemen. Daar ben ik zojuist aangekomen, en sta bijna klaar om mammie op te halen van het vliegveld! Nog maar 2 uurtjes en dan zie ik mams weer (en Hollandse kaas), en dat zijn de laatste twee uren dat ik alleen zal reizen. Nog eventjes quality time dus!

Hasta luegoooooooo