Jaaaa, daar is mn eerste verhaaltje vanuit El Salvador. Ik ben een dag if 5 geleden vanuit Nicaragua via Honduras met de bus naar El Salvador gegaan. Ik zit nu in El Tunco, een mega ontspannen plekje aan zee. Een heel levendig dorpje, al helemaal omdat het tot vandaag Semana Santa was (soort Pasen) en iedereen dus op hun vrije dagen naar de zee trok. Ik heb 2 dagen geleden mn eigen surfboardje gekocht, dus kan elk moment dat ik wil even de zee in, en dat wissel ik af met wat Spaans lessen. Had in m'n eerste hostel een lokale vent ontmoet waar ik een dealtje mee heb gesloten; ik geef hem engels les, hij mij Spaans. Want merk dat het toch wel verdomd handig is als je wat Spaans kan babbelen.
Maar goed, ik had dus zondag 6 april m'n vlucht vanuit Brussel naar Managua. Papie mamie max en tine allevier mee naar de airport, waar de eerste tegenvaller was. Ik mocht bijna het vliegtuig niet in omdat ik zogenaamd niet kon aantonen dat ik Nicaragua binnen 90 dagen zou verlaten. Zou ik een refundable ticket moeten gaan kopen op het allerlaatste moment om toch de vlucht te halen. Na wat gepraat bleek m'n terugticket uit Bolivia ook gewoon geldig te zijn en kon ik vrolijk de vlucht halen. Die was via Atlanta naar Managua, waar Bas me op de airport op stond te wachten. Ik kwam 's avonds aan dus het was helemaal top dat Bas daar stond, taxi buiten stond te wachten en het hostel al was gereserveerd. De volgende ochtend meteen onze spullen gepakt en de bus naar Leon genomen, aangezien Managua zelf maar shit is. En sooooo, dat was wel even anders dan Australië of Europa. Alles zo chaotisch, overal shuttlebusjes, grote chickenbussen en mensen die spul proberen te verkopen. Blij dat ik Bas dus naast me had die alles al gewend was na een half jaar. Nou wij de bus dus naar Leon, ontzettend leuk studentenstadje. Die avond kwam de tweede (bijna) domper. We waren even een biertje gaan drinken met een Belg uit ons hostel, allemaal heel gezellig. Heerlijk op een dakterras, zonnetje erbij en uitkijk op een pleintje. Komen er 2 lokale meisjes vragen of ze bij ons mochten zitten. Oh leuk dachten wij, gezellige locals hier. Nou niet dus. Ze hebben tot 2 keer toe mijn telefoon proberen te jatten, en 2 keer gefaald. Die hebben we dus maar even getoedeloet. Een van de dagen daarna hadden we een 2-daagse vulkaanhike geboekt. Moesten 's ochtends 6 verzamelen om te ontbijten en tassen te pakken. En omdat het met overnachting was dus ook alle slaapspullen, voedsel en 8liter water pp meenemen. Je kan je voorstellen dat dat heel wat gewicht op je rug is. Eerst moesten we half uur met de chickenbus naar de drop-off point, tassen werden op het dak gemikkerd, en vanuit daar gingen we 5,5 uur lang in 38 graden met 15 kilo op onze rug een vulkaan oplopen. Drama! Eenmaal boven aangekomen, he-le-maal gesloopt maar wel heel voldaan. Ik had de pech dat ik ondanks de 5 liter water totaal uitgedroogd was en dus ziek was geworden. Gelukkig hadden we zouttabletten dus na een uur of 1,5 was ik wbeer oke en kon ik toch mee naar het topje van de vulkaan. Wat gaaf! Zo groot en diep, je rook de sulfide (of sulfaat, wat het ook is) al van ver, en kon je 3 gaten met lava zien zitten. Hele vette ervaring. De terugtocht de volgende dag was een stuk sneller en makkelijker, natuurlijk ook omdat al het eten en drinken uit m'n backpack was. Wel nog 'even' door een bosbrandje gelopen, beide kanten naast het pad stond in de fik. 's Middags weet terug in Leon in het hostel, was er geen water. En we waren zo smerig. Al het losse lavazand wat op ons zweterig lichaam kwam was vastgekoekt kon er niet af worden gehaald. Dan maar aan de bar zitten, wat we 5 uur hebben gedaan en uiteindelijk onszelf met bakjes water relatief schoon kunnen maken. Na Leon zijn we naar Granada gegaan. Echt een heel mooi oud koloniaal stadje, super onderhouden en heel veel mooie gebouwen. Daar hebben we alleen door de stad gewandeld, beetje marktjes bezocht en gechilld. Daar ook een plan gemaakt wat we zouden doen de dagen erna. Bas had besloten naar El Salvador te gaan, omdat daar de surf heel goed zou zijn, en ik had besloten terug naar Leon te gaan en daar Spaans te gaan leren. Samen de bus naar Managua gepakt en ik alleen door naar Leon. Het eerste moment dat ik helemaal alleen was. Jeetje wat was het om alleen over straat te lopen. De mannen staren, roepen, wenken en knipogen hier zo respectloos naar Europeanen. Aangekomen in m'n hostel wist ik niet echt wat te doen, had een beetje een saai hostel gekozen met nauwelijks mensen. Met de eerste beste kamergenoot even wat straatvoer gaan halen en m'n bed in gekropen. Was van plan om de volgende ochtend m'n Spaans lessen uit te gaan zoeken. Daar had ik niet veel succes mee, dus met 2 meisjes uit de US naar het strand in de buurt van Leon gegaan. Erg lekker dagje gehad, en ook nog de allerleukste busrit ooit gehad. We mochten mee met een afgehuurde bus (gratis) waarin in het gangpad iedereen aan het dansen was op de reggeaton die vol uit de speakers kwam. Wat een ander wereldje! Terug in Leon en plan gemaakt; ik zou ook de bus naar San Salvador nemen en Spaans leren. Hele stad afgezocht naar een ticket, wat onmogelijk was omdat het zondag was en ook nog eens net voor Semana Santa. Besloten de volgende ochtend vroeg te checken zodat ik meteen de bus weer terug naar Managua zou kunnen pakken, indien er nog plek in de bus was. Ik had geluk, had de eennalaatste zitplek! Tas onmiddellijk gepakt en bus via Managua naar Masaya gepakt waar ik Bas zou meeten. Alles gelukt en dag erna zaten we om 5 uur in de bus voor 14 uur lang. om 2 uur stond ik wel klaarwakker naast m'n bed omdat er een aardbeving was, heel leip. Vanuit San Salvador taxi naar El Tunco genomen en Bas naar El Sunzal, hier 5 minuten vandaan. Ik zal hier nog wel even zitten denk ik. En stel ik ben er klaar mee pak ik m'n tas en ga ik ergens anders heen. Dus wie weet waar ik over een paar weekjes zit! Jullie nog een fijne pasen en tot snel!

Adiossss amigos