Daar is ie dan, mijn laatste verhaal over en in Byron! Het is nu bijna etenstijd, en dadelijk heb ik mijn afscheidsetentje met mijn huisgenoten. Vanavond is mijn allerlaatste avond in Byron en morgenochtend vertrek ik met de bus naar Brisbane. Het echte reisavontuur gaat beginnen. Ik heb afgelopen donderdag mijn speaking exam gehad, en zaterdag de rest van mijn examens. Wat een opluchting was dat zaterdag, het voelde alsof ik mijn 6jaar durige high school had afgerond.

De afgelopen weken zijn bijzonder snel voorbij gegaan, nog sneller dan de eerdere weken. Echte bijzondere tripjes heb ik niet gemaakt, maar heb veel tijd gespendeerd hier met mijn vrienden. Ik besef me hoeveel geluk ik hier heb, mijn klas is zonder twijfel de leukste van heel de school. We hadden zo'n leuke band. Samen lunchen, in de weekenden bbq'en bij Bruno en samen chillen op het strand. Ik ga het nog moeilijk krijgen met afscheid nemen. Ik ben een van de eersten die Byron verlaat, dus het is toch wel moeilijk hier alles achter te laten. Net een vriendengroep opgebouwd, mn eigen soort van huisje, ik voelde me een beetje een local worden. Het cafe waar we wekelijks onze koffietjes gingen halen herkend ons inmiddels en de kroegen en restaurantjes begin je op een gegeven moment ook door en door te kennen. Afgelopen donderdag na het speaking exam hebben we onze geliefde leraar Frankie mee uit eten genomen. Wat een avond! Iedereen met goede moed, eigen drank en heerlijk eten. Na het eten zijn we met de hele klas én leraar biertjes gaan drinken in The Rails, een leuk kroegetje. Goede gesprekken en leuke verhalen kwamen naar boven. Uiteindelijk ging Frankie en vervolgens de anderen toch maar flink beschonken naar huis, een goede nacht te pakken om vervolgens de volgende dag (vrijdag) weer fris en fruitig om 9 uur op school te staan. Klaar voor een tripje (met alleen onze klas) naar een Tea Tree Plantage. Er werd gewaarschuwd voor muggen, dus iedereen had flink wat antimuggenspul opgesmeerd. Met een flinke walm citronella gingen we het 'bos' in. Het was bijzonder om te zien, maar heb het merendeel om me heen geslagen en gerend om de honderden vliegen van me af te slaan. Wat een ramp waren ze. Na onze muggen-ervaring zijn we weer terug naar school gereden, waar alle andere Cambridgeleerlingen op ons aan het wachten waren; we hadden graduation-bbq op het strand. Iedereen kreeg zn diploma, mochten lekker wat hambo's en worsten van de barby afsnaaien en een duik in de zee nemen. Rond 3 werden we weer terug op school afgezet, waar het tijd was om afscheid te nemen van onze leraar Frank. Hij ging naar Sydney en zou dus ook niet bij ons echte examen aanwezig zijn. Het was jammer om afscheid te nemen, blijft toch altijd moeilijk. Maar echt tijd om verdrietig te zijn had ik niet, aangezien ik nog een halve middag had om te studeren, mijn tas te pakken en mijn fiets én wetsuit te verkopen. Fiets en wetsuit was uiteindelijk gelukt, zo ook had ik wat gestudeerd en mijn tas grotendeels in kunnen pakken. Ik moest de volgende ochtend, zaterdagochtend, om half 9 op school zijn voor mijn test, maar tegelijkertijd had ik ook check-out uit mijn huis. Vanaf dat moment was ik dus dakloos. Voelde ook apart om dat een keer meegemaakt te hebben. Ik kan eigenlijk nog steeds zeggen dat ik dakloos ben, aangezien ik nu op de bank in mijn oude huis slaap. Zonder dat de 'big boss Michael' het weet overigens. Gister had ik afscheidsetentje met Bryce, mn allereerste koreaanse huisgenoot, en Davide. We hadden een klein feestje in Mackays in Anne en Coen's huis. Ook volledig tegen te honderdduizend regels die er zijn in. Beiden had Michael natuurlijk meteen in de gaten. Ik werd vanochtend wakker, en had al een slecht voorgevoel over Michael. Ik was uiteindelijk in de kamer van mijn huisgenootje gaan liggen, toen Michael voor schooltijd ons huis kwam checken op 'niet-studenten'. Ik had het grote geluk dus dat ik net 15 minuten daarvoor een kamer in was gedoken, anders had ik een probleempje gehad. Ja, Michael zal een van de weinige dingen zijn die ik hier niet zal missen! 

Zoals ik al zei hebben we de laatste weken geen grote ondernemingen gedaan. Een keer een meidenavondje met mn klasgenootjes, lekker samen koken en we moesten een gossip-page maken voor onze class-paper: Frankie's Friends. Erg leuk geworden uiteindelijk. 

Verder hebben we een gigantische hagelstorm gehad op een zaterdagavond toen we met de klas aan het bbq-en waren. We zaten lekker buiten onder de overkappig met een drankje, wat mensen salades aan het maken, toen opeens uit het niet giga hagelstenen de lucht uit kwamen vallen. Ze hadden bijna een diameter van 2 cm. Ik had nog nooit zulke grote gezien geloof ik. Flink wat auto's, bovendien ook mijn klasgenootjes' surfboards die buiten stonden, hadden flinke deuken. Eerst was het 27 graden, zo was het 10 graden en kon je je adem zien. Crazy! Ondanks dat door de hagel de stroom ook nog eens uit ging hebben we een hele leuke avond gehad, en zorgden de waxine lichtjes en kandelaren voor heel wat sfeer. 

Afgelopen drie weken ben ik heel wat meer 'thuis' geweest in plaats van in Mackays. Mijn roommate bleek toch wel leuk te zijn en mijn huisgenoten ook. Zeker mijn laatste roommate was een topwijfie. Ik heb haar helaas maar een weekje als roommate gehad, maar het voelde toch als een zusje. Ze komt uit het Italiaanse gedeelte van Zwitserland en is een heel lief 19jarig meisje. Jammer dat ik haar niet eerder heb ontmoet. Ze komt hier zo ook weer eten en had gister een grote afscheidstaart gebakken. Ze heeft wel geluk want ik heb op de een of andere manier meer kleren (zonder dat ik kleren heb gekocht trouwens!!!) dan toen ik aankwam, dus ze heeft een hele lading spullen gekregen dat ik niet mee kan nemen. 

Ik hoor dat het eten bijna geserveerd wordt (luxe he?!), maar ik moet nog even kort vertellen over mijn meeting met Josh! Josh was de jongen bij wie ik in de klas yat 10 jaar geleden. Hij heeft dezelfde leeftijd en heeft net een paar weken geleden eindexamen gedaan. Zoals in Nederland iedereen naar Cherso, Salou of Lloret gaat, gaan hier alle eindexamenkandidaten naar Gold Coast en voornamelijk Byron Bay. De afgelopen drie weken waren er dan ook wekelijks 10.000 'Schoolies' die hier kwamen partyen en de tent af breken. Erg leuk, NOT.. De fiets van mijn roommate is gejat, bikini en handoeken van de waslijn gestolen en er is ingebroken in een ander studentenhuis waarbij ze een volledige tas vol met kleren mee hebben genomen. Josh was dus ook een Schoolie, gelukkig wel een leuke. We hadden afgesproken in Beach Hotel, en eindelijk was ie er om een uur of 10. Het was zo bizar om hem weer te zien na 10 jaar. Hij was ineens geen klein jongetje van 1 meter 20 meer, maar een volwassen, grote, gespierde vent van bijna 2 meter. Heel leuk om hem weer te zien, en over 3 weken zie ik de hele familie voor kerst. Exciting!! Nu ga ik heerlijk genieten van een traditioneel Swiss recept en vanavond mijn allerlaatste avondje vieren met mijn vrienden. 

Ik houd jullie op de hoogte van mijn trip all the way up to Cairns.

Dikke kus en heel veel hugs vanuit het verre Australia